W tym roku przypada setna rocznica urodzin profesora Antoniego Kępińskiego, wybitnego lekarza-humanisty, twórcy psychiatrii aksjologicznej. Z tej okazji fundacja ad vocem organizuje 21 czerwca konferencję. Wkrótce więcej szczegółów.
Prof. ANTONI KĘPIŃSKI urodził się 16 listopada 1918 roku. Studia rozpoczął na wydziele lekarskim UJ przed wojną, ochoczo brał udział w kampanii francuskiej, wreszcie po przekroczeniu Pirenejów, został internowany w hiszpańskim obozie koncentracyjnym Miranda de Ebro. Ponad dwuletni pobyt w obozie jakby paradoksalnie zaowocował dzwadzieścia lat później cyklem esejów pomieszczonych w zeszytach oświęcimskich Przeglądu Lekarskiego (nominowanych w 1993 roku do Pokojowej nagrody Nobla).
W 1943 roku przez Madryt i Gibraltar dostał się Kępiński do Wielkiej Brytanii, gdzie służył jako pilot w RAF. W 1946 roku ukończył Polski Wydział Lekarski Uniwersytetu w Edynburgu i następnie powrócił dycia związał się z Kliniką Psychiatryczną AM, której kierownikiem został na trzy lata przed przedwczesną śmiercią.
Za życia prawie nieznany, stał się po śmierci obywatelem świata. Z Krakowem związany od młodości, spędzycia -pracy lekarskiej, naukowej i pisarskiej. Przez dwa lata zmagał się heroicznie z nieuleczlną chorbą i w wyścigu ze śmiercią – pisał.
[…]
Książki wielokrotnie wznawiane ukazują się nowych opracowań i interpretacji jego myśli. Do letury Kepińskiego sięgają nie tylko studenci i lekarze, ale również chorzy. To przeciez „tym, którzy więcej czują i rozumieją i dlatego bardziej cierpią”, dedykował „Schizofrenię” – najbardziej intymną z psychiatrycznego punktu widzenia książkę. Żyjący Kępiński nie pozostawiał nikogo obojętnym, tak jego dzieło wywołuje dzisiaj głęboki rezonans intelektualny, emocjonalny i filozoficzny. Słowa Kępińskiego zachowują wartość poznawczą i leczniczą, pomagają w rozumieniu drugiego człowieka, są pomocne w samoleczeniu. […]*
* Fragment wstępu autorstwa prof. Zdzisława Jana Ryna do ksiązki pt. „Antoni Kępiński – samarytanin naszych czasów”, wydawnictwo ad vocem, Kraków, 1997.